En bedankt, groep 8!
We hebben het de eerste schoolweken over de letter ‘k’ gehad. Letters aanbieden was even schakelen. In plaats van de letter KAAAAAA, zeg je bij de kleuters de letter ‘k’. Ook schrijf ik de kleine letter overal, in plaats van met Koeienletters zoals ik in de bovenbouw zou doen. Allemaal prima, maar even schakelen.
Op die momentjes word ik wel vaak even onzeker en denk ik; ‘Why? Het was zo ‘normaal’ in groep 7. Wat doe ik hier?’.
Geloof mij, dat heb ik heul heul heul vaak gedacht de afgelopen weken. Heel vaak. Maar dan ook echt, dagelijks heel vaak.
Anyway.
De k.
Ik doe m’n best en maak er een letterfeest van met de kinderen. We zoeken overal woordjes met de k. We tekenen, plakken, schrijven, knutselen en daar geniet ik echt van. Toch mis ik iets, maar wat. Ik weet het zelf niet zo goed. Dus het gevoel leg ik naast me neer.
Ik doe ook m’n best om groep 8, m’n favoriete klasje van de afgelopen 2 jaar niet op te zoeken. Bewust ga ik na schooltijd niet even kijken bij hen. Eigenlijk ben ik bang dat ik dan bevestiging krijg van het gemis.
Maar dan. Alsof ze het aanvoelen, na 6 weken druppelen er dagelijks groep 8 leerlingen na schooltijd mijn lokaal binnen. Even kletsen over verkering, dyslexie, huiswerk, voorlichting en het voortgezet onderwijs. Ik word in korte tijd helemaal bij gekletst terwijl ze me helpen vegen en de klas netjes maken. Ik geniet er van. Is dit wat ik heb gemist?
Lara, Kim en Esther staan op een dag te huppelen in mijn lokaal.
‘We zijn erover uit; volgend jaar ga jij met ons mee naar het voortgezet onderwijs!’ roept Lara.
Kim valt haar bij; ‘Ja, of nu kom je. Die inval juf is echt niet leuk. Ze is vet streng. Gelukkig gaat ze bijna weg!’
‘Nou, dames. Beetje respect voor de juf. Volgens mij had ze een hele leuke les laatst, dat heb ik online gezien. Jullie genoten ervan want jullie stonden alle drie lachend op de foto’, probeer ik hen te overtuigen.
‘Ja, doei! Met één leuke les ben je er niet’ Esther kijkt me uitdagend aan en ik schiet in de lach.
‘Ze is vet streng, er kan geen grapje af!’ ze probeert me duidelijk over te halen.
‘Nou, misschien moeten jullie dan wat beter luisteren. Ik weet nog hoe jullie vorig jaar tegen invallers deden, dus ik snap best dat die wat strenger zijn. Misschien eigen schuld?’ daag ik haar uit. Dan schieten ze alle drie in de lach. BINGO.
In een poging van onderwerp te veranderen begint Kim over de klas waar ik nu zit.
‘Zo schattig dit, waarom hadden wij vorig jaar niet zo’n gezellige klas?’
‘Uhm, misschien omdat we te oud zijn voor een huishoek en bouwhoek,’ Lara proest het uit.
‘Wat zijn jullie aan het doen. De letter KAAAA! Die is van Kim,’ Kim kijkt me trots aan.
‘De letter ‘k’ moet ik hier zeggen,’ vertel ik hen.
Er wordt spontaan met ogen gedraaid.
‘Hi Juhuf, weet je waar de ‘k’ ook van is?’ Esther kijkt uitdagend naar mij en haar vriendinnen.
Die giebelen wat en ik voel het al aankomen.
‘Van k*t,’ zegt ze dan trots.
‘Je hebt helemaal gelijk,’ en trots kijk ik terug.
‘Ook van kak en kots, ’ giechelt Lara.
‘En van kont!’ Kim doet nu ook mee.
Vervolgens krijg ik een heel scala aan woorden met de ‘k’ die ik nog niet aan de kleuters ga leren, maar waardoor ik wel een hilarische middag heb.
Proestend van het lachen ruimen de meiden het lokaal op en gaan ze, na een dikke knuffel, naar huis.
Ik zet lachend de werkjes voor de volgende dag klaar, waaronder een grote poster met allemaal woorden met de ‘k’.
Ik ben benieuwd met welke woorden de kleuters morgen komen… Gelukkig heb ik de ‘ergste’ woorden net al gehad.
Love it.