Na elke vakantie is het vaste prik: luizen pluizen.
Twee of drie moeders zetten 's ochtends voor de bel gaat al stoelen en spullen klaar buiten mijn lokaal. Bakjes met desinfectiespul, kammetjes en een map met kindernamen. Overal wordt voor gezorgd.
Eigenlijk best leuk
Er hangt altijd zo'n taboe om het hele luizengebeuren. Ik probeer er altijd een gezellig momentje van te maken, ik vind het namelijk heerlijk dat gekriebel van iemand die mijn haren controleert op luizen. Het liefste elke avond even een kwartiertje, maar ik geloof dat manlief daar niet op zit te wachten.
Inmiddels is het halverwege het schooljaar en genieten de meeste leerlingen ook wel van het kriebelmomentje op de gang. De moeders kletsen gezellig, er wordt gekriebeld in hun haren en in de klas mogen de kinderen even lekker lezen in hun favoriete boek. Een momentje van ontspanning. I love it!
Moeder A
8.15 uur. Moeder A komt, zoals gewoonlijk, met veel lawaai mijn lokaal binnen.
"Ik wil niet dat ze mijn kind controleren op luizen!"
Mijn stagiaire is de pineut. Moeder A loopt op haar af en ik aanschouw vanuit een hoek van de klas het hele gebeuren. Net als ik is mijn stagiaire flabbergasted. Seriously?!
Moeder A loopt nog wat te mopperen en doen maar lijkt niet in gesprek te zijn met mijn stagiaire dus zij glipt gauw mijn kant op.
"Wat moet ik hier nu mee?!" Ze kijkt me wanhopig aan en ik heb op dat moment ook geen idee.
"Prima, als hij luizen heeft horen we het wel", of "Nou, jammer dat hij die heerlijke massage mist", of zelfs "We maken er een melding van bij de volksgezondheidsdienst, ze nemen wel contact met je op voor de controle." Dat doe ik alleen niet. "Geen idee", zei ik tegen haar. "Dat vinden we niet raar, dat vinden we alleen maar heel bijzonder!" We moeten er beide om lachen. Mijn stagiaire besluit om het eens te polsen bij de directie. In de tijd dat zij richting de directeur loopt ben ik aan de beurt. Moeder A roept door de klas nogmaals dat de luizenmoeders niet aan haar kind mogen zitten. Ze loopt op me af.
"Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet", zeg ik tegen haar. "Dit is het beleid van de school, controleren op luizen. Anders lopen ze overal." Ik zie dit laatste dus op dit moment al voor me, achter deze moeder aan voeren de luizen een polonaise op in mijn hoofd.
"Hij is deze week gecontroleerd door de kapper! En hij wordt niet gecontroleerd door die twee moeders!" Bingo! Ik zie een opening. "Prima, we hebben wel meer moeders door de school lopen, er is vast wel iemand die hem kan controleren. Fijne dag vandaag!"
Mevrouw A loopt nog wat onhandig door mijn lokaal en gaat dan de gang op.
Een aantal leerlingen komen bij mij wat dingen laten zien, nog net voor de bel gaat. Leuke foto’s op hun iPad, het nieuwe speelgoed van hun babybroertje of een mopje uit de Donald Duck.
Moeder B
"Ik wil even wat zeggen!" Moeder B, voetveeg van moeder A of andersom, staat achter me.
"Goedemorgen", zeg ik met een glimlach. "Mijn zoon wordt niet gecontroleerd op luizen!"
"Dat mag je wel even aan de directie vertellen", is eruit voor ik er erg in heb.
"Hoezo?!" Moeder B maakt het liefst erg korte zinnen. Meestal maar 1 woord: Waarom? Hoezo? Wat? Misschien is het handig om haar uit te nodigen voor een les sociale vaardigheden schiet me nog te binnen. "Omdat ik op dit moment geen discussie aan ga over wel of niet luizen controleren maar graag les wil gaan geven." Voor ik er iets aan toe kan voegen is ze weg.
Ik ben echt niet de moeilijkste juf, maar ga alsjeblieft op een normale manier met mij in gesprek. Wil je liever niet dat je kind gecontroleerd wordt? Geen probleem hoor, maar alsjeblieft vertel me dit dat op een respectvolle manier. Heb ik nog steeds last van hormonen of is dit echt gewoon heel bijzonder?!
De directeur vertelde in de pauze dat hij ze doorgestuurd had naar de luizenmoeders. "Vertel daar maar dat ze jouw kind niet hoeven controleren." Onze luizenmoeder kwam na schooltijd: "Ik bel ze vanmiddag hoor! Ben heel benieuwd naar hun beredenering waarom hun kinderen niet gecontroleerd hoeven worden."
Ik ook, denk ik.
Maar stiekem ook niet: dan controleren we toch lekker niet. Veel plezier met die kriebelende beesten! In mijn gedachte houden de luizen in beide huizen al een gigantische polonaise.