Iedereen weet dat suiker niet de beste voeding is voor je lichaam. Volgens sommigen kun je er erg druk van worden en versterkt het zelfs ADHD.
De afgelopen jaren heb ik meerdere kinderen in de klas gehad met ADHD waarvan de ouders aangaven dat het kind geen of in elk geval weinig suikers mag hebben.
Als enorme zoetkauw is dit iets wat mij moeilijk afgaat. Lekker taartje bakken, chocoladereep opsmikkelen, lekker drankje of snoepje. Alles gaat met gemak naar binnen.
Omdat mijn concentratie niet altijd optimaal is, probeer ik de laatste tijd erg te letten op mijn suikerinname. Het schijnt namelijk dat dit ook effect op elkaar heeft. Goh.
De kinderen in mijn klas was het ook al opgevallen want vanaf het begin van het schooljaar laat ik (bijna) alle traktaties staan.
We hebben samen meerdere filmpjes bekeken over suiker en ze vonden het heel logisch dat ik de suiker wilde laten staan om me dan beter te kunnen concentreren.
‘Bovendien is het ook goed voor je juf! Van suiker wordt je toch alleen maar dik.’ En bedankt lieverds.
Zo nu en dan heb ik alleen wel behoefte aan iets lekkers en dat moet ook gewoon kunnen.
Zo ook afgelopen week.
Ik had al een hele week een boodschappenlijstje online staan met daarop…
Nu komt ‘t. Mijn guilty pleasure. Een fles cola light en een zak Maltesers.
Natuurlijk was ik al een week aan het watertanden bij alleen de gedachte al aan zo’n zak vol chocola. Dan ineens werkt mijn concentratie wel optimaal! Zucht.
Als “open boek” wist mijn klas natuurlijk ook al lang waarom ik zo’n zin in de zaterdagavond had. Op vrijdag riepen zelfs een aantal lieverd; ‘Veel plezier met de Maltesers dit weekend, juhuf!’
Zaterdagochtend was het eindelijk zover.
Met een krat boodschappen liep ik de keuken binnen. Daar onderin de krat… MIJN ZAK CHOCOLA!
Lang verhaal kort:
21.00 uur.
De zak Maltesers was leeg en ik was druk bezig om het veel te grote glas cola naar binnen te werken.
Bij de laatste slok merkte ik dat ik met tegenzin aan het drinken was. Mijn buik deed pijn en ik voelde me ongemakkelijk. Mijn borstkas deed vreemd en mijn ademhaling schoot omhoog.
Als een kip zonder kop liep ik door de woonkamer te zuchten. (Met de nodige Disneydrama off course)
Dat mijn man wat moest giechelen om mijn gedrag hielp natuurlijk niet mee.
‘Lieverd, ik voel me echt niet goed. Mijn borstkas doet echt pijn! En mijn ademhaling doet ook vreemd. Er is iets raars aan de hand. Ik vind het eng.’
Manlief had natuurlijk al lang door dat deze juf iets te veel suikers had ingenomen en dat daar de lichamelijke ongemakken vandaan kwamen. Hij keek onverstoorbaar verder naar Peaky Blinders.
‘Ik weet niet wat ik moet doen hoor?!’, ik ben maar midden voor de televisie gaan staan.
‘Ga maar even liggen.’, was zijn reactie. Zuchtend en kreunend kroop ik op de bank, waarop hij richting de keuken liep.
‘Wat ga je doen, ik voel me echt niet goed. Je moet echt bij me blijven!’, riep ik hem nog na.
Manlief kwam terug met nog een glas cola en de suikerpot.
‘Kijk schat. Ik denk dat er dit in jouw buik gebeurd op dit moment.’ Hij nam een grote schep suiker en gooide dit in het cola glas.
Zoef! Daar ging de cola door het glas.
‘Zie je. Dat lijkt me niet gezond… Is dat niet iets met Sugar rush?’
Pff. Ja hoor, bijdehandje.
Tuurlijk is dat niet dit! Dit is iets ernstigs. Ik begin druk te googelen.
‘Hmmm.. Ik denk toch dat je gelijk hebt,’ geef ik na een tijdje toe.
‘Nou, dan weet jij waar je deze week de biologielessen over geeft,’ krijg ik te horen van hem.
Ik nog een half uur op de bank gelegen met de nodige drama.
Mijn klas heeft het verhaal inmiddels, natuurlijk, ook gehoord en die brullen nu bij elke traktatie; ‘Juhuf! Zou je dat nou wel doen?’